Sin aliud quid voles, postea.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Duo Reges: constructio interrete.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges,
sed etiam legibus partam.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;
Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.
Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Si quae forte-possumus.: Nam cum in Graeco sermone haec ipsa quondam rerum nomina novarum * * non videbantur, quae nunc consuetudo diuturna trivit;
Bork: Sed ad bona praeterita redeamus.
Bork: Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum.
Eam stabilem appellas.: Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;